شنا گران استقامتی و اصول هوازی

ممکن است شناگران رده سنی قابلیت های ریکاوری وتوانایی های سازگاری بسیار متفاوتی نسبت به شناگران بالغ ، شناگران ارشد کاملا حرفه ای ، شناگران مستر و ورزشکاران سه گانه داشته باشند . مردان تفاوت های زیادی در حجم ماهیچه ها با زنان دارند وبه سطوح متفاوتی از تمرینات پایه هوازی نیاز دارند . مری موفق بایستی نیازهای فردی شناگران را ارزیابی کند و برای رسیدن هر شناگربه بیشینه ظرفیت هوازی و استقامتی ، را به شیوه صحیح راهنمای کند .

لذا انجام این تمرینات  هوازی واستقامتی و آمادگی  عمومی شناگر با تمرینات ساده وعمومی قبل از بلوغ شروع می شود وتا بعد از بلوغ با شنا گر باقی می ماند . این تمرینات اغلب تاثیر زیادی در بهبود توانای خانم ها به هنگام اجرای شنا های 100متر و200 متر کرال سینه ، 200متر مختلط انفرادی ،400 متر و 800 متر و1500 متر کرال سینه بعد از بلوغ دارند .

اگر چه این اثر در آقایان نیز مشاهده می شود اما برای آقایان به اندازه خانم ها دارای اهمیت نمی باشد .

برای یک میزان پیشرفت ، در مقایسه با یک شناگر رده سنی ، یک ورزشکار مستر به فشار کمتری به عنوان محرک نیاز دارد در صورتی که در دوران بلوغ به یک ظرفیت هوازی کافی رسیده باشد . این نکته قابل توجه است زیرا بر روی طول ماکروسیکل های مورد نیاز شناگران تاثیر دارد، جزئیات بیش تر در فصل 12 شرح داده شده است .

تمرینات هوازی به صورت بیش ترین کار ممکن در کمترین زمان ممکن با زمان استراحت بسیار کوتاه یدون این که ضربان قلب از 40ضربه کمتر از بیشینه ضربان تجاوز کند ، تعریف می شود . در این تمرینات همچنین بایستی اجازه ریکاوری کافی برای جلسات بعدی تمرین داده شود (معمولا 8 تا 12ساعت) . تمرینات استقامتی با تمرینات هوازی یکسان می باشند به استثنا ء آن که کمی تلاش بیش تری را در بر می گیرند وشامل تمریناتی با ضربان قلب 30تا 40 ضربه کمتر ازضربان بیشینه می شوند . در آغاز همین فصل این تمرینات به عنوان تمرینات افزایش ظرفیت هوازی شرح داده شده اند . تمرینات ریکاوری با حجم طولانی تر وبا شدت کمتر انجام میشوند.

تعاریف ارائه شده پارامترهایی برای کار مربی در برنامه نویسی تمرینات به منظور کنترل شدت تمرینات با دقتی بالا هستند ، همانطور که متغیرهای دیگر (استراحت اینتروال ها ، حجم تمرینات و . . . ) را برای حفظ شدت  تمرین ثابت نگه داشته ایم زمان استراحت را کاهش می دهیم . مربی باید هر مرتبه یکی از پارامتر ها را بصورت متغیر قرار دهد . با اینکه در یک برنامه میتوان هر مرتبه یکی از پارامترها را به عنوان متغیر انتخاب نمود اما میتوان پارامتر بعدی را زمانی به تمرین اضافه کرد که پارامتر قبلی به خوبی در تمرین رعایت شده باشد.

انجام این تمرینات در محیط های تیمی به مراتب مفید تر وجالب است ، در صورتی که میزان توانایی ورزشکاران برای انجام این تمرینات را در مراحل قبل وبعد از بلوغ تایید ودرک کنیم . مربی نباید نسبت به ایجاد تمرینات کامل که حجم متعادل از انواع مختلف تمرین را داشته باشد بی توجهی کند ، به خصوص تمرینات سرعتی که در کنار تمرینات هوازی _ استقامتی به عنوان اساس تنظیم یک برنامه مورد نیاز هستند. یکی از نیازهای ما در برنامه تمرین افزایش  تدریجی کارهای هوازی است . این افزایش نباید به صورت ناگهانی انجام گیرد و بایستی درهر زمان تنها یک نیاز تمرینی توسعه داده شود . روش مفید این است که افزایش حجم در یک هفته و کیفیت (شدت) در هفته بعدی صورت گیرد .در صورتی که نیاز باشد میتوان برای شناگران جوان در تمرینات یک هفته را به افزایش سازگاری اختصاص داد.

شنا گران استقامتی و اصول هوازی

ممکن است شناگران رده سنی قابلیت های ریکاوری وتوانایی های سازگاری بسیار متفاوتی نسبت به شناگران بالغ ، شناگران ارشد کاملا حرفه ای ، شناگران مستر و ورزشکاران سه گانه داشته باشند . مردان تفاوت های زیادی در حجم ماهیچه ها با زنان دارند وبه سطوح متفاوتی از تمرینات پایه هوازی نیاز دارند . مری موفق بایستی نیازهای فردی شناگران را ارزیابی کند و برای رسیدن هر شناگربه بیشینه ظرفیت هوازی و استقامتی ، را به شیوه صحیح راهنمای کند .

لذا انجام این تمرینات  هوازی واستقامتی و آمادگی  عمومی شناگر با تمرینات ساده وعمومی قبل از بلوغ شروع می شود وتا بعد از بلوغ با شنا گر باقی می ماند . این تمرینات اغلب تاثیر زیادی در بهبود توانای خانم ها به هنگام اجرای شنا های 100متر و200 متر کرال سینه ، 200متر مختلط انفرادی ،400 متر و 800 متر و1500 متر کرال سینه بعد از بلوغ دارند .

اگر چه این اثر در آقایان نیز مشاهده می شود اما برای آقایان به اندازه خانم ها دارای اهمیت نمی باشد .

برای یک میزان پیشرفت ، در مقایسه با یک شناگر رده سنی ، یک ورزشکار مستر به فشار کمتری به عنوان محرک نیاز دارد در صورتی که در دوران بلوغ به یک ظرفیت هوازی کافی رسیده باشد . این نکته قابل توجه است زیرا بر روی طول ماکروسیکل های مورد نیاز شناگران تاثیر دارد، جزئیات بیش تر در فصل 12 شرح داده شده است .

تمرینات هوازی به صورت بیش ترین کار ممکن در کمترین زمان ممکن با زمان استراحت بسیار کوتاه یدون این که ضربان قلب از 40ضربه کمتر از بیشینه ضربان تجاوز کند ، تعریف می شود . در این تمرینات همچنین بایستی اجازه ریکاوری کافی برای جلسات بعدی تمرین داده شود (معمولا 8 تا 12ساعت) . تمرینات استقامتی با تمرینات هوازی یکسان می باشند به استثنا ء آن که کمی تلاش بیش تری را در بر می گیرند وشامل تمریناتی با ضربان قلب 30تا 40 ضربه کمتر ازضربان بیشینه می شوند . در آغاز همین فصل این تمرینات به عنوان تمرینات افزایش ظرفیت هوازی شرح داده شده اند . تمرینات ریکاوری با حجم طولانی تر وبا شدت کمتر انجام میشوند.

تعاریف ارائه شده پارامترهایی برای کار مربی در برنامه نویسی تمرینات به منظور کنترل شدت تمرینات با دقتی بالا هستند ، همانطور که متغیرهای دیگر (استراحت اینتروال ها ، حجم تمرینات و . . . ) را برای حفظ شدت  تمرین ثابت نگه داشته ایم زمان استراحت را کاهش می دهیم . مربی باید هر مرتبه یکی از پارامتر ها را بصورت متغیر قرار دهد . با اینکه در یک برنامه میتوان هر مرتبه یکی از پارامترها را به عنوان متغیر انتخاب نمود اما میتوان پارامتر بعدی را زمانی به تمرین اضافه کرد که پارامتر قبلی به خوبی در تمرین رعایت شده باشد.

انجام این تمرینات در محیط های تیمی به مراتب مفید تر وجالب است ، در صورتی که میزان توانایی ورزشکاران برای انجام این تمرینات را در مراحل قبل وبعد از بلوغ تایید ودرک کنیم . مربی نباید نسبت به ایجاد تمرینات کامل که حجم متعادل از انواع مختلف تمرین را داشته باشد بی توجهی کند ، به خصوص تمرینات سرعتی که در کنار تمرینات هوازی _ استقامتی به عنوان اساس تنظیم یک برنامه مورد نیاز هستند. یکی از نیازهای ما در برنامه تمرین افزایش  تدریجی کارهای هوازی است . این افزایش نباید به صورت ناگهانی انجام گیرد و بایستی درهر زمان تنها یک نیاز تمرینی توسعه داده شود . روش مفید این است که افزایش حجم در یک هفته و کیفیت (شدت) در هفته بعدی صورت گیرد .در صورتی که نیاز باشد میتوان برای شناگران جوان در تمرینات یک هفته را به افزایش سازگاری اختصاص داد.

شنا گران استقامتی و اصول هوازی

ممکن است شناگران رده سنی قابلیت های ریکاوری وتوانایی های سازگاری بسیار متفاوتی نسبت به شناگران بالغ ، شناگران ارشد کاملا حرفه ای ، شناگران مستر و ورزشکاران سه گانه داشته باشند . مردان تفاوت های زیادی در حجم ماهیچه ها با زنان دارند وبه سطوح متفاوتی از تمرینات پایه هوازی نیاز دارند . مری موفق بایستی نیازهای فردی شناگران را ارزیابی کند و برای رسیدن هر شناگربه بیشینه ظرفیت هوازی و استقامتی ، را به شیوه صحیح راهنمای کند .

لذا انجام این تمرینات  هوازی واستقامتی و آمادگی  عمومی شناگر با تمرینات ساده وعمومی قبل از بلوغ شروع می شود وتا بعد از بلوغ با شنا گر باقی می ماند . این تمرینات اغلب تاثیر زیادی در بهبود توانای خانم ها به هنگام اجرای شنا های 100متر و200 متر کرال سینه ، 200متر مختلط انفرادی ،400 متر و 800 متر و1500 متر کرال سینه بعد از بلوغ دارند .

اگر چه این اثر در آقایان نیز مشاهده می شود اما برای آقایان به اندازه خانم ها دارای اهمیت نمی باشد .

برای یک میزان پیشرفت ، در مقایسه با یک شناگر رده سنی ، یک ورزشکار مستر به فشار کمتری به عنوان محرک نیاز دارد در صورتی که در دوران بلوغ به یک ظرفیت هوازی کافی رسیده باشد . این نکته قابل توجه است زیرا بر روی طول ماکروسیکل های مورد نیاز شناگران تاثیر دارد، جزئیات بیش تر در فصل 12 شرح داده شده است .

تمرینات هوازی به صورت بیش ترین کار ممکن در کمترین زمان ممکن با زمان استراحت بسیار کوتاه یدون این که ضربان قلب از 40ضربه کمتر از بیشینه ضربان تجاوز کند ، تعریف می شود . در این تمرینات همچنین بایستی اجازه ریکاوری کافی برای جلسات بعدی تمرین داده شود (معمولا 8 تا 12ساعت) . تمرینات استقامتی با تمرینات هوازی یکسان می باشند به استثنا ء آن که کمی تلاش بیش تری را در بر می گیرند وشامل تمریناتی با ضربان قلب 30تا 40 ضربه کمتر ازضربان بیشینه می شوند . در آغاز همین فصل این تمرینات به عنوان تمرینات افزایش ظرفیت هوازی شرح داده شده اند . تمرینات ریکاوری با حجم طولانی تر وبا شدت کمتر انجام میشوند.

تعاریف ارائه شده پارامترهایی برای کار مربی در برنامه نویسی تمرینات به منظور کنترل شدت تمرینات با دقتی بالا هستند ، همانطور که متغیرهای دیگر (استراحت اینتروال ها ، حجم تمرینات و . . . ) را برای حفظ شدت  تمرین ثابت نگه داشته ایم زمان استراحت را کاهش می دهیم . مربی باید هر مرتبه یکی از پارامتر ها را بصورت متغیر قرار دهد . با اینکه در یک برنامه میتوان هر مرتبه یکی از پارامترها را به عنوان متغیر انتخاب نمود اما میتوان پارامتر بعدی را زمانی به تمرین اضافه کرد که پارامتر قبلی به خوبی در تمرین رعایت شده باشد.

انجام این تمرینات در محیط های تیمی به مراتب مفید تر وجالب است ، در صورتی که میزان توانایی ورزشکاران برای انجام این تمرینات را در مراحل قبل وبعد از بلوغ تایید ودرک کنیم . مربی نباید نسبت به ایجاد تمرینات کامل که حجم متعادل از انواع مختلف تمرین را داشته باشد بی توجهی کند ، به خصوص تمرینات سرعتی که در کنار تمرینات هوازی _ استقامتی به عنوان اساس تنظیم یک برنامه مورد نیاز هستند. یکی از نیازهای ما در برنامه تمرین افزایش  تدریجی کارهای هوازی است . این افزایش نباید به صورت ناگهانی انجام گیرد و بایستی درهر زمان تنها یک نیاز تمرینی توسعه داده شود . روش مفید این است که افزایش حجم در یک هفته و کیفیت (شدت) در هفته بعدی صورت گیرد .در صورتی که نیاز باشد میتوان برای شناگران جوان در تمرینات یک هفته را به افزایش سازگاری اختصاص داد.

شنا گران استقامتی و اصول هوازی

ممکن است شناگران رده سنی قابلیت های ریکاوری وتوانایی های سازگاری بسیار متفاوتی نسبت به شناگران بالغ ، شناگران ارشد کاملا حرفه ای ، شناگران مستر و ورزشکاران سه گانه داشته باشند . مردان تفاوت های زیادی در حجم ماهیچه ها با زنان دارند وبه سطوح متفاوتی از تمرینات پایه هوازی نیاز دارند . مری موفق بایستی نیازهای فردی شناگران را ارزیابی کند و برای رسیدن هر شناگربه بیشینه ظرفیت هوازی و استقامتی ، را به شیوه صحیح راهنمای کند .

لذا انجام این تمرینات  هوازی واستقامتی و آمادگی  عمومی شناگر با تمرینات ساده وعمومی قبل از بلوغ شروع می شود وتا بعد از بلوغ با شنا گر باقی می ماند . این تمرینات اغلب تاثیر زیادی در بهبود توانای خانم ها به هنگام اجرای شنا های 100متر و200 متر کرال سینه ، 200متر مختلط انفرادی ،400 متر و 800 متر و1500 متر کرال سینه بعد از بلوغ دارند .

اگر چه این اثر در آقایان نیز مشاهده می شود اما برای آقایان به اندازه خانم ها دارای اهمیت نمی باشد .

برای یک میزان پیشرفت ، در مقایسه با یک شناگر رده سنی ، یک ورزشکار مستر به فشار کمتری به عنوان محرک نیاز دارد در صورتی که در دوران بلوغ به یک ظرفیت هوازی کافی رسیده باشد . این نکته قابل توجه است زیرا بر روی طول ماکروسیکل های مورد نیاز شناگران تاثیر دارد، جزئیات بیش تر در فصل 12 شرح داده شده است .

تمرینات هوازی به صورت بیش ترین کار ممکن در کمترین زمان ممکن با زمان استراحت بسیار کوتاه یدون این که ضربان قلب از 40ضربه کمتر از بیشینه ضربان تجاوز کند ، تعریف می شود . در این تمرینات همچنین بایستی اجازه ریکاوری کافی برای جلسات بعدی تمرین داده شود (معمولا 8 تا 12ساعت) . تمرینات استقامتی با تمرینات هوازی یکسان می باشند به استثنا ء آن که کمی تلاش بیش تری را در بر می گیرند وشامل تمریناتی با ضربان قلب 30تا 40 ضربه کمتر ازضربان بیشینه می شوند . در آغاز همین فصل این تمرینات به عنوان تمرینات افزایش ظرفیت هوازی شرح داده شده اند . تمرینات ریکاوری با حجم طولانی تر وبا شدت کمتر انجام میشوند.

تعاریف ارائه شده پارامترهایی برای کار مربی در برنامه نویسی تمرینات به منظور کنترل شدت تمرینات با دقتی بالا هستند ، همانطور که متغیرهای دیگر (استراحت اینتروال ها ، حجم تمرینات و . . . ) را برای حفظ شدت  تمرین ثابت نگه داشته ایم زمان استراحت را کاهش می دهیم . مربی باید هر مرتبه یکی از پارامتر ها را بصورت متغیر قرار دهد . با اینکه در یک برنامه میتوان هر مرتبه یکی از پارامترها را به عنوان متغیر انتخاب نمود اما میتوان پارامتر بعدی را زمانی به تمرین اضافه کرد که پارامتر قبلی به خوبی در تمرین رعایت شده باشد.

انجام این تمرینات در محیط های تیمی به مراتب مفید تر وجالب است ، در صورتی که میزان توانایی ورزشکاران برای انجام این تمرینات را در مراحل قبل وبعد از بلوغ تایید ودرک کنیم . مربی نباید نسبت به ایجاد تمرینات کامل که حجم متعادل از انواع مختلف تمرین را داشته باشد بی توجهی کند ، به خصوص تمرینات سرعتی که در کنار تمرینات هوازی _ استقامتی به عنوان اساس تنظیم یک برنامه مورد نیاز هستند. یکی از نیازهای ما در برنامه تمرین افزایش  تدریجی کارهای هوازی است . این افزایش نباید به صورت ناگهانی انجام گیرد و بایستی درهر زمان تنها یک نیاز تمرینی توسعه داده شود . روش مفید این است که افزایش حجم در یک هفته و کیفیت (شدت) در هفته بعدی صورت گیرد .در صورتی که نیاز باشد میتوان برای شناگران جوان در تمرینات یک هفته را به افزایش سازگاری اختصاص داد.

شنا گران استقامتی و اصول هوازی

ممکن است شناگران رده سنی قابلیت های ریکاوری وتوانایی های سازگاری بسیار متفاوتی نسبت به شناگران بالغ ، شناگران ارشد کاملا حرفه ای ، شناگران مستر و ورزشکاران سه گانه داشته باشند . مردان تفاوت های زیادی در حجم ماهیچه ها با زنان دارند وبه سطوح متفاوتی از تمرینات پایه هوازی نیاز دارند . مری موفق بایستی نیازهای فردی شناگران را ارزیابی کند و برای رسیدن هر شناگربه بیشینه ظرفیت هوازی و استقامتی ، را به شیوه صحیح راهنمای کند .

لذا انجام این تمرینات  هوازی واستقامتی و آمادگی  عمومی شناگر با تمرینات ساده وعمومی قبل از بلوغ شروع می شود وتا بعد از بلوغ با شنا گر باقی می ماند . این تمرینات اغلب تاثیر زیادی در بهبود توانای خانم ها به هنگام اجرای شنا های 100متر و200 متر کرال سینه ، 200متر مختلط انفرادی ،400 متر و 800 متر و1500 متر کرال سینه بعد از بلوغ دارند .

اگر چه این اثر در آقایان نیز مشاهده می شود اما برای آقایان به اندازه خانم ها دارای اهمیت نمی باشد .

برای یک میزان پیشرفت ، در مقایسه با یک شناگر رده سنی ، یک ورزشکار مستر به فشار کمتری به عنوان محرک نیاز دارد در صورتی که در دوران بلوغ به یک ظرفیت هوازی کافی رسیده باشد . این نکته قابل توجه است زیرا بر روی طول ماکروسیکل های مورد نیاز شناگران تاثیر دارد، جزئیات بیش تر در فصل 12 شرح داده شده است .

تمرینات هوازی به صورت بیش ترین کار ممکن در کمترین زمان ممکن با زمان استراحت بسیار کوتاه یدون این که ضربان قلب از 40ضربه کمتر از بیشینه ضربان تجاوز کند ، تعریف می شود . در این تمرینات همچنین بایستی اجازه ریکاوری کافی برای جلسات بعدی تمرین داده شود (معمولا 8 تا 12ساعت) . تمرینات استقامتی با تمرینات هوازی یکسان می باشند به استثنا ء آن که کمی تلاش بیش تری را در بر می گیرند وشامل تمریناتی با ضربان قلب 30تا 40 ضربه کمتر ازضربان بیشینه می شوند . در آغاز همین فصل این تمرینات به عنوان تمرینات افزایش ظرفیت هوازی شرح داده شده اند . تمرینات ریکاوری با حجم طولانی تر وبا شدت کمتر انجام میشوند.

تعاریف ارائه شده پارامترهایی برای کار مربی در برنامه نویسی تمرینات به منظور کنترل شدت تمرینات با دقتی بالا هستند ، همانطور که متغیرهای دیگر (استراحت اینتروال ها ، حجم تمرینات و . . . ) را برای حفظ شدت  تمرین ثابت نگه داشته ایم زمان استراحت را کاهش می دهیم . مربی باید هر مرتبه یکی از پارامتر ها را بصورت متغیر قرار دهد . با اینکه در یک برنامه میتوان هر مرتبه یکی از پارامترها را به عنوان متغیر انتخاب نمود اما میتوان پارامتر بعدی را زمانی به تمرین اضافه کرد که پارامتر قبلی به خوبی در تمرین رعایت شده باشد.

انجام این تمرینات در محیط های تیمی به مراتب مفید تر وجالب است ، در صورتی که میزان توانایی ورزشکاران برای انجام این تمرینات را در مراحل قبل وبعد از بلوغ تایید ودرک کنیم . مربی نباید نسبت به ایجاد تمرینات کامل که حجم متعادل از انواع مختلف تمرین را داشته باشد بی توجهی کند ، به خصوص تمرینات سرعتی که در کنار تمرینات هوازی _ استقامتی به عنوان اساس تنظیم یک برنامه مورد نیاز هستند. یکی از نیازهای ما در برنامه تمرین افزایش  تدریجی کارهای هوازی است . این افزایش نباید به صورت ناگهانی انجام گیرد و بایستی درهر زمان تنها یک نیاز تمرینی توسعه داده شود . روش مفید این است که افزایش حجم در یک هفته و کیفیت (شدت) در هفته بعدی صورت گیرد .در صورتی که نیاز باشد میتوان برای شناگران جوان در تمرینات یک هفته را به افزایش سازگاری اختصاص داد.